De draad weer oppakken

Dag lieve mensen,

Bedankt voor jullie meelevende reacties op mijn vorige bericht.

Inmiddels hebben we bepaalde dingen een plekje kunnen geven in ons hart.

Sommige dingen spelen nog,

en voor andere dingen hebben we hulp gezocht.

Maar ieder huis heeft immers zijn kruis,

en ieder hart zijn smart...

Het leven gaat door

en gelukkig heb ik weer levensmoed ontvangen,

waar ik heel dankbaar voor ben.

Vorige week lagen we nog met z'n allen plat met buikgriep,

en onze hond met hersenvliesontsteking.

Dat was me het weekje wel!

Gelukkig zijn we allemaal weer opgeknapt,

hebben we fijn Kerstfeest gevierd,

en vieren we nu nog heerlijk vakantie.

Heerlijk dat mijn man nu ook twee weken vakantie heeft

van zijn baan buitenshuis.

Natuurlijk blijft het werk op de boerderij,

maar zo hebben we toch meer tijd voor elkaar.

We hebben de afgelopen dagen vaak gasten ontvangen,

er was tussendoor ook nog een kinderverjaardag,

maar het loopt allemaal fijn ontspannen,

en ik kan er echt van genieten.

En nu wil ik wel eens horen hoe het met jullie gaat!

Een hartelijke groet,

Willemien

Een korte periode afstand nemen...

Beste mensen die hier lezen,

Ik neem even afstand.

Er was drukte,

er was moeheid,

er moeten beslissingen worden genomen over de toekomst van ons bedrijf,

er was een zwangerschap,

en er was een miskraam.

Het is even te veel.

Als ik alles een beetje een plekje heb kunnen geven,

hoop ik hier zeker weer terug te komen.

Groet,

Willemien

Het zit nog vooral in mijn hoofd, hoe ik zou willen dat het zal gaan

Ja! De afwasmachine is inmiddels geplaatst!

Op de vrijdag voor de herfstvakantie.

En we zijn er héél blij mee...

Het was me het dagje toen wel...

We kregen die dag controle van de NVWA.

Normaal komen zij onaangekondigd,

deze keer waren wij echter voorbereid,

omdat behalve een teamleider en inspecteur

ook de generaal inspecteur, en nog een heer met hoge functie,

weet even niet meer welke,

mee zouden komen.

Fijn, dan konden we ons wat voorbereiden.

Maar tjonge jonge,

ik ben me daar van 10.15u tot 11.30u,

en van 13.30u tot 15.15u mee druk geweest!

Werkelijk alles wordt uitgeplozen!

Mijn man was gewoon aan het werk, had er geen vrij voor genomen,

maar hij vindt het ook erg moeilijk om kalm te blijven als het zo lang duurt.

Begrijpelijk.

Maar goed, we zijn er aardig goed afgekomen,

met een paar dingetjes die we achteraf nog even moesten oplossen,

en het bewijs ervan doormailen.

Al met al is daar dus veel tijd mee doorgegaan.

Foto van www

Daarna hadden we heerlijk herfstvakantie.

De kleding is weer uitgezocht.

En nu hebben we weer een nieuwe start gemaakt.

Ondertussen ben ik nog steeds niet tevreden met de avonden.

De kinderen gaan gewoon te laat naar bed,

ik moet daar echt nog aan werken.

Ik las pas een heel inspirerende blog:

een artikel over orde en regelmaat van Marjolein.

Ik heb dat ook aan mijn man laten lezen,

met de mededeling dat ik daar erg mee worstel,

en met de vraag om zijn hulp hierin, om mij daar op te wijzen 

als het nodig is.

Maar ja, hij zei:

Dat ziet er mooi uit, misschien zal het ook zo moeten, ja zou het 

mooi zijn, maar dat zit niet in je, en je kunt de situaties ook niet helemaal vergelijken.

Bam.

Die kwam aan.

Maar hij heeft denk ik gelijk.

En toch, ik wil het dan toch zoveel mógelijk proberen.

En ook moet ik meer de vraag om hulp bij God neerleggen,

en stille tijd te nemen, elke dag,

in plaats van er alleen naar te verlangen om het werkelijk te kunnen doen,

maar het vervolgens niet eens te proberen...

Het wil nog niet, in de namiddag en avond

Om even terug te komen op het vorige bericht,

het lukt nog voor geen meter...

Het lijkt een schakel te zijn.

Geen inspiratie voor maaltijden, dus te laat aan het eten beginnen,

dus na de maaltijd op een holletje naar zwemles op maandag,

snel dochter naar koor brengen op dinsdag, even naar huis om zoon aan het 

huiswerk te zetten, de vaat voor te spoelen, dan is het alweer tijd om dochter op te halen.

Komen we om acht uur thuis, kan ik nog even zoon helpen met zijn huiswerk, maar eigenlijk

is het dan al bedtijd voor hem.

Daarna jongste twee kids naar bed, te laat naar mijn zin en voor hun bestwil,

en oudste twee nog evt. helpen met huiswerk.

Dan is het tegen negenen, dan drinken we even koffie, 

samen met man, die daarvoor even naar binnen komt.

Dan oudste twee naar bed, ook later dan eigenlijk de bedoeling is,

en dan is er om half tien eindelijk tijd om aan de vaat te beginnen.

Op woensdag heb ik om de week vereniging.

Wat is het dan heerlijk als er op donderdagavond niets bijzonders is!

Het lukt me niet goed om die cirkel te doorbreken.

Hoe dat komt?

In ieder geval omdat ik  van het uitstellen ben.

Geen inspiratie? Nou, dan bedenk ik straks wel wat

Misschien ook doordat mijn darmen zo tegenwerken?

Soms is het zo, dat zodra ik aan eten denk, mijn darmen zo tekeer gaan,

dat ik naar toilet moet rennen.

Of tijdens het koken met al die luchtjes, idem.

Dat levert ook nog vertraging op.

Kortom,

van de avonden hier wordt ik niet erg blij.

plaatje van www

Wat is een goede planning voor de namiddag en avond?

Overdag loopt het allemaal nog aardig goed.

Wel merk ik dat ik mezelf een tijd moet stellen voor mijn pauze,

ik loop anders echt het gevaar dat ik te lang achter de laptop zit.

Nu ben ik aan het zoeken wat een goede planning is voor de namiddag en avond.

Wat is de beste tijd voor de kinderen om het huiswerk te maken?

Daarbij moet ik ook rekening houden of ik op dat tijdstip

ook tijd heb om de kinderen, met name middelste zoon,

te begeleiden.

Ook hebben de kinderen elke dag hun eigen klusje,

de één voert de konijnen, een ander de katten,

weer een ander de geiten, en de vierde leegt de afvalbak van het gft-afval op de mesthoop.

Dat wisselt elke week van persoon.

Daarnaast heeft ieder twee dagen in de week de taak om te helpen 

met de afwas na het avondeten.

Ik kijk wel of ze er echt tijd voor hebben.

Ik vind het best moeilijk om daar het goede ritme in te krijgen.

Want er moet ook nog rekening gehouden worden met zwemles e.d.

Een vraag aan jullie, als jullie ook kinderen mogen hebben,

hoe doen jullie dat?

 

Er zit vooruitgang in!

Langzamerhand begin ik een routine onder de knie te krijgen.

Het komt ook wel door het vroegere opstaan denk ik, omdat onze oudste nu regelmatig om 

tien voor half 8 de deur uit moet.

Dan wil je toch even thee zetten voor haar, met haar aan tafel zitten als ze aan het ontbijten is.

Haar uitzwaaien. 

(al kijkt ze meestal niet meer, maar, stel je voor dat ze, zoals af en toe een keer, wèl kijkt...;-) )

De dag begint zo stresslozer. 

(Wat een woord!)

Eerder kon ik altijd erg moeilijk uit bed komen.

Zag altijd enorm tegen de dag op.

Natuurlijk wilde ik de kinderen niet naar school laten gaan,

zonder dat ik ze gezien of gesproken had.

Dus kwam op een gegeven moment wel uit mijn bed rollen,

om ze nog te begeleiden bij brood smeren en tas in pakken, en uit te zwaaien.

Dat was natuurlijk een erg vervelende start van de dag,

want ik wilde er helemaal voor ze zijn.

Toch lukte dat vaak niet.

Zo zat ik in een negatieve cirkel.

Ik schaam me er nog voor als ik dit schrijf.

Baalde ook altijd heel erg van mezelf.

Hoe fijn is het dan om nu een goede start te mogen maken na de vakantie.

En ik heb goede hoop dat ik het nu wel vol ga houden.

Ik heb nu veel meer plezier in alles,

omdat het allemaal niet meer vol stress is,

omdat ik met een tevreden gevoel de kinderen kan uitzwaaien.

En zo komt het dat ik weer een beetje een routine krijg.

Van koeien en anderen beesten voeren,

tot keuken opruimen.

Van bedden opmaken, slaapkamers opruimen (een eitje als je het elke dag doet),

tot was aanzetten en opruimen.

Gauw een bezem door de keuken en bijkeuken.

En dan,

tijd voor koffie!

En blogs lezen!

En nog even op instagram kijken!

Zonder me schuldig te hoeven voelen, dat ik nu al een pauze neem,

zonder iets gedaan te hebben wat de moeite is.

En als ik fijn weer 'bij' ben met lezen,

kijk ik in mijn map, waar ik vast wat dagelijkse klusjes heb opgeschreven.

Want sommige dingen vergeet ik ook gewoon.

Zoals vlees uit de diepvries halen.

En dan kijk ik nog even op de site van tiemj.

Een aanbeveling van een bloglezer.

Ik ga kijken of het ook voor mij werkt.

Genoeg deze keer...

Wat nu?

Ja, wat nu?

De monteur van de afwasmachine is donderdag geweest,

er moet best wat aan gerepareerd worden.

En, de kosten zullen ongeveer €200,- zijn.

En dat voor een machine die al 13 jaar draait.

Hij raadde aan niet te repareren, gezien de leeftijd.

Dan maar een nieuwe kopen?

Komt financieel nu niet goed uit.

Toch laten repareren?

Ja, maar als hij dan maar een klein poosje meegaat,

is het ook weggegooid geld.

Weet je wat?

We proberen het gewoon nog even vol te houden, met de hand afwassen.

Moet lukken, toch?

Hebben we nog iets om naar uit te kijken...

Doei...ik ga de afwas doen....

Twee weken zonder...

Afwasmachine!

Ooit dacht ik: "Als de afwasmachine het begeeft, hoef ik geen nieuwe meer."

Weer een elektrisch apparaat minder,

en een aanrechtkastje erbij wat gebruikt kan worden voor opslag.

Nu,na twee weken zonder, ben ik toch blij dat morgen de monteur komt,

en hoop ik echt dat hij nog gemaakt kan worden!

Ik probeerde het steeds goed bij te houden.

De kinderen moesten ook 1 keer per dag meehelpen.

In de vakantie ging het goed.

De eerste 2 schooldagen ook.

Maar dan gebeurt het dat je de hele middag weg bent met de kinderen.

De ander komt laat uit school.

Man werkt al erg veel, dus heeft vrijstelling.

Dan is het ook nog eens erg warm weer.

Ach, denk je dan,

de kinderen zijn moe van de warmte, en de eerste dagen op school.

Dus zei ik na het avondeten:" Nou jongens, jullie hoeven niet te helpen met de vaat,

(we waren ook later met eten dan de afgelopen dagen),

gaan jullie maar om de beurt in de douche, en lekker naar bed.

Ik zal de vaat wel alleen doen."

We hadden buiten gegeten, begon lekker iets af te koelen.

Man kneep even de ogen dicht, en ja, ik toen ook.

Dus nu liggen de kindertjes lekker in bed,

(wat ik ze natuurlijk ook gun),

man is aan het melken,

en mijn aanrecht staat mutje vol met vaat.

Maar, gek genoeg lucht het op, zo'n blogje tikken,

en het delen met jullie.

Net of de berg iets kleiner is.

Dus zet ik zo een muziekje op, en maak een begin.

En als het begin er eenmaal is, ga je door..

Overkomt jullie ook wel eens zo iets?

plaatje van www

We gaan er weer voor!

Dat was dus een onaangekondigde blogpauze...

De vakantie was fijn, prettig,

ontspannen,

soms vermoeiend,

maar over het algemeen

hebben we genoten.

De vakantie is hier weer voorbij.

Vorige week startte mijn man weer met zijn werk,

vandaag gingen de jongste drie kinderen naar school,

en morgen moet ook onze oudste eraan beginnen.

Een mijlpaal, naar de brugklas!

En nu,

verder met mijn zoektocht naar

Rust,Reinheid en Regelmaat!

Ook weer fijn.

In de vakantie modus

We zijn alweer halverwege onze eerste vakantieweek!

En we genieten ervan.

Zaterdag hebben we gras gemaaid.

Ja, ook het gazon van mijn schoonmoeder, en haar inrit.

Maar ik bedoel eigenlijk in ons weiland.

Dat geeft iets meer werk.

Hoewel het niet een heel groot stuk was.

We hebben ook nog stukken land waar we niet kunnen rijden, zo nat is het.

Ook groeit het gras daar niet goed, omdat we vanwege het aanhoudende natte weer,

na de eerste snede, 

daar nog niet konden bemesten.

Op andere stukken moesten we kunstmest bij strooien,

 omdat er meststoffen zijn weggespoeld door de regen.

En we mogen al zo weinig bemesten.

De grondmonsters tonen aan dat de grond steeds schraler wordt.

Ja, kunstmest mag je wel gebruiken.

Maar dat is ook niet gratis...

Maar, genoeg hierover.

Op het moment van schrijven breekt de zon weer even door.

En gisteren zagen we een prachtige regenboog, die minutenlang aan de lucht bleef staan.

 We leven nu dus in de vakantiemodus.

Wel hebben we een dagplanning.

Met elke dag een klusje voor de kinderen, zoals hun eigen kamer

netjes houden, hun bed opmaken,

en elke dag mag er één van de kinderen de afwasmachine leegruimen.

Hun eigen was in de kast leggen.

En af en toe samen met mij hun eigen was opvouwen, zodat ze leren

om dat netjes te doen.

Vrijdag hebben we een poetsdag ingepland.

Dan mag ieder zijn eigen kamer stofzuigen en afnemen.

Meestal is dat even gemopper,

maar al snel zijn ze fluitend bezig. 

Meestal zetten we er muziek bij aan,

en dan is het nog gezellig ook!

rust, reinheid en regelmaat...hmm, wat is dat?

Deze periode komt er weinig van,

Rust.

De laatste feestjes worden gevierd,

afscheidsavond van onze oudste,

die de basisschool nu heeft verlaten...

Verjaardagen in de familie,

tandarts- en orthodontistbezoek,

schoonmaakavond op school

en wat al niet meer.

Maar ja, daar moeten we deze week gewoon 'even' doorheen.

En hoe zit het met de Reinheid?

Ik heb het boek gekocht!

En, omdat ik niet met de chaos in huis en hoofd

de vakantie in wilde gaan,

ben ik er in begonnen.

Want ik ben pas aan het eind van de zomervakantie jarig...

Goede smoes hè, om alvast te kunnen beginnen.

Het leest erg prettig, hoewel er dingen in staan

die ik er liever niet in had gezien.

Toch ben ik er blij mee.

Dus stapje voor stapje ben ik bezig met Reinheid.

Tja, de Regelmaat.

Die is op het moment ook ver te zoeken.

Maar daar wordt ook aan gewerkt

zodra deze volle week voorbij is.

Vooral reinigen deze dagen, maar ook wat opruimen

Deze dagen is vooral het reinigen heel belangrijk...

mijn man heeft namelijk de buikgriep te pakken.

Dus, poetsen maar!

Gelukkig heb ik ook nog wat kunnen opruimen de laatste dagen.

Ik heb elke dag 1 of een paar planken van de spelletjeskast opgeruimd,

en schoongemaakt.

Ook las ik van iemand, die drie spullen per dag wegdoet.

Dat wil ik ook proberen.

De eerste dingen heb ik uit onze gang geplukt.

Ik houd niet van een erg kaal huis, wel van gezellige dingen.

Maar er is nog veel rommel in huis, wat ik echt kwijt wil.

Dan gaat immers het schoonmaken ook makkelijker en sneller!

En ik hoop dat het een rustiger gevoel geeft.

Werken jullie met een vaste planning, of schrijf je dagelijks een to-do lijst?

Of hebben jullie dat misschien helemaal niet nodig?

Vandaag heb ik er zin in!

Nadat ik mij gisteravond ellendig voelde,

onvoldaan, ons leven en huis in mijn ogen een enorme chaos leek,

en ik het liefst weg wilde vluchten,

heb ik nu gelukkig weer zin om aan de slag te gaan.

Ik zal het tenslotte toch zelf moeten doen!

En, in de ochtend als je weer een beetje uitgerust bent, 

ziet alles er toch weer anders uit.

Gisteren las ik een artikel over een boek,

waarvan ik dacht:

die zet ik op mijn verlanglijstje!

En laat ik nou in de zomer jarig zijn!

Hoef ik niet meer heel lang te wachten.

Het ging over het boek:

'Het grote poetsboek' 

Geschreven door Diet Groothuis.

Wat ik fijn vind, is dat zijzelf ook chaotisch is, net als ik.

Ze schrijft:

"Niet-chaotische mensen beseffen nauwelijks dat chaotische mensen

elke dag in hun leven een jungle vol gevaren,

valstrikken en hinderlagen betreden

en veel steun en waardering verdienen."

Nu durf ik die laatste woorden niet op mijzelf toe te passen,

maar ik herken mij wel in het eerste stukje.

In plaats van het verdienen van steun en waardering,

zou ik eerder zeggen dat ik dat nódig heb.

Al met al spreekt het boek mij erg aan.

Al besef ik dat ik het met dat boek alleen niet red.

Ik heb ook elke dag weer Gods hulp nodig.

Ik ben net terug van de autogarage,

 heb daar al een kopje koffie gekregen,

dus kan zo weer aan de slag.

Eerst de 11 kalveren verzorgen,

en dan in het huishouden aan de gang, 

tot ik om half 12 op de fiets stap.

Het is vandaag mijn beurt om over te blijven op school.

Het begin is er

Het begin is er!

Wel heel erg simpel, maar toch.

Een eenvoudig bosje bloemen

(uit eigen tuin)

op een gereinigde tafel

voor een rustig effect...

Geen post, kranten of rommel op tafel!

Zoektocht, met vallen en opstaan!

Een zoektocht is het.

Al een aantal jaren.

Met soms een paar stapjes vooruit.

Dan weer een stap achteruit.

Structuur zoek ik, voor elke dag,

voor mijn gezin,

en voor mezelf.

Heb al verschillende planningen geprobeerd.

Wanneer houd ik het nu ècht eens vol om me eraan te houden?

Vaak paste het lijstje ook nèt niet bij onze situatie.

Maar het is ook een gebrek aan discipline.

Maar, we blijven het proberen!

En, tips zijn altijd welkom!